بهشت از همان لحظه که وارد حرم بشوی ؛شروع میشود .جنة چیزی شبیه حرم توست اما نمی دانم باب الحسین درب بازار بهشت هم اینقدر با صفاست یا نه ! نمی دانم آیا بهشت اصلا صحن آینه دارد!نمی دانم آیا صحن مسجد اعظم بهشت هم اینگونه شب های جمعه پر از عطر ربنای جامعه ی کبیره می شود !من بهشت را ندیده ام اما حتم دارم اگر حرم تو ،خود بهشت نباشد ؛تکه ای از بهشت است ...

به پابوسی ات که می آیم اذن دخولم روضه ی عباس میشود و اشک که می دهی و نگاهم که می کنی؛پر می کشم ...مرا نگاه می کنی و همین دخترکی را که خودش را توی آینه کاری های ایوان برانداز می کند و روسری اش را سرسری درست می کند و به خودش لبخند می زند ...این زن جوانی را که زانو می زند و خاک درت را می بوسد ...همین نوعروسی را که چادر سفید گل دار سرش انداخته و اولین سفر بعد از ازدواجش را به پابوس تو آمده ...همین دختر کوچکی را که شبیه رقیه ی روضه ی زیر لب من است...نگاه می کنی تو ؛ همین پیرزنی را که گره ی دیگری بر پارچه ی گره خورده بر شبکه های ضریحت می زند ؛ به امید حاجت روایی... دختر جوانی را که با ویلچر جلو می آورند اورا و چقدر به حالش غبطه می خورم وقتی تا خود ضریح راه را برایش باز می کنند...همین کودک عقب افتاده ای را که مادرش گریه می کند و نگاه می کنی حتی همین پسر بچه هایی را که روی سنگفرشهای لیز خانه ات سر سره بازی می کنند ...مرا نگاه می کنی ...ببخش مرا که جز روضه ی زینب روضه ی دیگری به زبانم نمی آید ...زیر لب روضه می خوانم وسر فرو افکنده قدم برمی دارم  ...نزدیک ضریح روی زمین زانو می زنم و تو باز نگاهم می کنی ؛ مرا که های های گریه ام دل خادمت را به حالم می سوزاند و راه را برایم باز می کند ؛تا خود ضریح ...کنارت می آیم و تنگ در آغوشت می کشم ...غم تمام زائران تو انگار روی دلم سنگینی می کند ...من حتم دارم زیر بقعه ی تو هم دعا مستجاب است ...چشم های به اشک نشسته ام را تا خود گنبد بالا می برم و زار میزنم ؛ عمه فکری به حال دلم کن ...

ساعت 10:30شب جمعه حرم مطهر بی بی