دبستان که بودم معلممان گفته بود یک دانه ی لوبیا را سه روز در پارچه ی نمداری بپیچید و بعد که جوانه زد ،انرا توی گلدان کوچکی بکارید ،خوب یادم هست که دانه ی کوچک را با چه دقتی از میان دانه هایی که مادرم به من داده بود ؛انتخاب کردم ...نمی خواستم شکسته باشد،مواظب بودم که حتی دانه ام ترک هم نخورده باشد ،بعد هم با چه شوق و ذوقی هر روز نگاهش میکردم وجوانه اش را هم اندازه میگرفتم ،با چه امیدی کاشتمش...